හිරු ගිලුණු නිශායම
නුබ රුවින් මුසපත්ව
දැහැන්ගත වී හිඳී
නිසොල්මන්ව....
සෙනෙහසට නොකැළඹුණ
මා සිතේ තවුස්දම
බිඳේවිද ඒ රුවට
මුවාවෙන්.....
ඉර හැරෙන ගොම්මනේ
සැදෑ තරු වියන මැද
නුඹ හිදී මා නෙතට
මුවා වී....
හිත පිරෙන සෙනෙහසට
නුඹ නගන මුදු සිනා
මා සිතේ තනිකමත්
මකාවී....
http://manubloggers.blogspot.com/2011/01/blog-post_22.html
No comments:
Post a Comment