නුඹ වෙතටයි

බිම වැටී මහ පොළව සිප නොනිදා
ඇයි හිතන්නේ දුහුවිල්ල ගැන පෙනහලු පුරන
පුපුරා වැනසුන මස් වැදැල්ලක් යළි පුබුදා
සොල්දාදුවෙක් වී යළි දිනා මව් බිම
ඇයි කියන්නේ ළය පුරා ඇති යකඩ ගුළි ගැන


වෙඩි තියාපන් කී හඬට අවනත වූ දැඩි හිතක්
ඇයි සැලෙන්නේ දක්වා - නොකළ වරදට දඬුවම් බව
නිල ඇඳුම ගලවා තබා නොබියව ගියා නම් පෙරට
දිනන්නට මහා ජනතා හදවත් හැඳ සුදෝ සුදු ඇඳුම
පැකිලෙන්නේ මන්ද ගලවා පදක්කම් අඳින්නට ජම්පර

දැසි දසුන් පිරිවරා බල විකුමන් පෑ හැන්දෑවකට පසු
උදා වී ඇත කහට කෝප්පය බී යැපෙන උදෑසන
ආ ගමන් මග යබොර මැඩ - ලෙය ට ලෙය වගුරා උදාකළමුත්
දවස නික්මෙන බව පෙනි පෙනී - සැලෙන්නේ මන්ද
නෙත පියා වැළලෙන්න මිස යමක් ඉතිරිව නැති කළෙක

-හිතුවක්කාරයා විසිනි