ඇවිදින විටත් නිදියන පුතුන් ලද... එනමුත් මගේ රටයි ලෝකෙන් උතුම් රට..!

ලොකෙයේ කීකරුම ජනතාව සිටින්නේ සකල සිරින් පිරි සිරි ලංකාවේය.

මොවුනට අධ්‍යාපනයට වැයකරන මුදල අඩුකිරීම ප්‍රශ්නයක් නොවේ, පඩි වැඩි නොකිරීමද ප්‍රශ්නයක් නොවේ.

අධිකරණ ලේකම්ගේ පිට කැපීමද, 
අගවිනිසුරුවරිය සේවයෙන් පහ කිරීමද ප්‍රශ්නයක් නොවේ.

බස්වල හිරවීමද, මහමඟ දහඩිය පෙරාගෙන රස්තියාදු වීමද, 
මහමඟ ටිපර් රථයක හැපි මිය යාමද, මිය ගිය මවගේ හිස අතේ තියාගෙන අඩා වැටීමද, ඒ හිස අතේ තබා ගත් තරුණිය වීඩියෝ ගත කර සයිබරයේ බෙදා හැරීමද ප්‍රශ්න නොවේ.

රස්තියාදුකාර ඇමතියෙකුගේ නොහොබිනා පුත්‍රයකු බුද්ධි අංශ මේජර්වරයකුගේ කණ පැළීමද, ඒ මේජරයාම වැරදි කරු කර සේවයෙන් පහත හෙළීමද, ඇමතියාගේ කාළකණ්නි පුත්‍රයා රටේ අධ්‍යාපන ඇමතියාවීමද ප්‍රශ්න නොවේ.

දෙදහස් පන්සියකින් ජීවත් වීම ප්‍රශ්නයක් නොවේ.

ඒ පන්සීයට වඩා ටිකක් වැඩියෙන් ජීවත් වීමට හැකි බව ඔප්පු කර පෙන්නිමද ප්‍රශනයක් නොවේ.

ලෝක වෙළඳ පොළේ ඇතිවි ඇති අවපාතයන් ගැන කලබලයට පත්වී සිටින බුද්ධිමත් සිරි ලාංකිකයන් පිරිසක්

ඇග ඇති මොළේ නැති තඩි දුමියාගේ අයියා ගෙනෙන කුඩු සල්ලි සුදු කරන ජාතික මනි ලොන්ඩරිය බවට ස්ටොක් මකට් එක පත් කිරීමද, 
එය හදන්නට ගිය තිලක් කරුණාරත්න ඉල්ලා අස්වීමද, 
දිලිත්ගේ මිතුරු නාලක එහි කොමසාරිස් වීමද ප්‍රශ්න නොවේ

ඇත්තටම මේ වගේ කීකරු ප්‍රශ්න නැති ජනතාවක් ලැබීමට අප පාලකයන් කෙතරම් වාසනාවන්ත විය යුතුද..? 
ඒ අතින් බලනා කල්හි අපි ආසියාවේම නොව ලොවේම ඈස්චර්යය නොවන්නේද..?

ප.ලි: හැබැයි පුතේ, අපේ දෙදහස් පන්සියක මහඟු අතීතයටයි, අපේ සිංහලබෞද්ධ සංස්කෘතියටයි කෙළින්න  බහුජාතික™, විදේශික™, කුමණ්ත්‍රණ™, අරාබි නිශාන්ත™, ඩොලර් කාක්කෝ™ ආවොත් නම් උන්ගේ රෙදිත් ගලවලයි යන්නේ. මුන් දන්නේ නෑ තාම මේ කළු සිංහලයන්ගේ තරම..!